Biharamuneko haikuak

こんいちは(konnichi wa!)

Biharamunean otutako haikuak dira hauek. Baina, lehenengo, Japoniako olerki hauen nondik-norakoak zehaztuko ditugu. Honela dio Jimenezek:

Izenbururik eta errimarik gabeko estrofa laburra da haikua. Haiku batean sentsazioak biltzen dira, bost bider zazpi bider bost silabatako olerki xume batean (Jimenez, 2013: 9).

Eta Uribarrik, berriz, honako hau dio:

Haikuaren izaerari dagokionez, haimi aipatu behar da, haikuek sortzen dute giro edo aldarte berezia, estetika berezia (Uribarri, 2007).

Esaten da haiku batek errealitateko une bat jasotzen duela zuzen-zuzenean, margolari inpresionisten modura, une hori hausnartzeko betarik eman gabe gogoetari; sentsazio edo esperientzia bat iragartzen du haikuak, ez ulermen edo burutazio bat (Uribarri, 2007).

Normalean naturako elementuak agertzen dira haikuetan. Guk, ordea, malguago jokatu dugu, eta hainbat sentsazio islatzen saiatu gara. Gehiago luzatu gabe, honatx biharamuneko haiku sorta:

 

BIHARAMUNEKO HAIKUAK

Ortzimugako

lerro amaigabea:

airea, ura.

____

Garbigailuko

zurrunbilo eroa;

zoramena.

 ____

Kili-kiliak:

zure atzamar finak

bizkar gainean.

____

Sesio bila

itsasertzeko haitzak

ura heltzean.

____

Galtzadan barna

badoa zalgurdia

buztana hegan.

____

Galtzerdi erdi

abentura gogoa

 garbigailuan.

____

Egunsentian,

eguzkiaren printzek

bailara piztu.

____

Salda beroa

zurrutaka edan

ai, erredura!

 ____

Kirkil xaloa

kri-kri, kri-kri abesten

erantzunik ez.

  

Ainhoa eta Elixabet

 

 

BIBLIOGRAFIA

Jimenez, J. (2013). Orbel azpiko haikuak. Denonartean. Berriozar.

Uribarri, I. (2007). «Haiku japoniarrak. Lau maisu: Baxô, Buson, Issa eta Xiki». Senez 32.