Eraztunak

Bi lagunak kafetegiko terrazan eseri dira eta mantarekin estali dituzte hankak, eguzki-izpiak oraindik ez baitira erabat epeldu.

— Betiko da —esan dio.

— Zer? Eta, zer axola du?

— Gutxi iruditzen al zaizu? Ezin da aldatu, ezta nahi izanda ere.

— Beno, agian ikasi behar dugu ezin dugula dena aldatu nahi dugun bakoitzean —katilua ezpainetaraino eraman du eta kafesneari putz egin dion unean, lurrinak aurpegia estali dio segundo erdi batez.

— Bai, arrazoi duzu, baina betikotasun sentsazio horrek beldur pixka bat ematen dit.

— Beldurra? —harrituta begiratu dio katiluaren gainetik.— Betiko izateak ez du esan nahi txarra denik. Mundura ekarri zintuen familia betiko da, beti izango duzu gogoan, bizitzan zehar ezagutu dituzun lagunak bezalaxe. Ezkontzen bazara alboan izango duzu beti zure bidelaguna. Beti izango zara kaskagorria, Nina Simoneren «Baltimore» entzuten jarraituko duzu eta Nancy Sinatraren «These Boots are made for walking» gitarrarekin jotzen. Baina ez izan beldurrik, izan ere, betiko diruditenak ere batzuetan alda edo hobe daitezke: ilea tinda dezakezu, eta ez dut uste datorren urtean dibortzioaren legea aldatuko dutenik 1981 geroztik martxan egon eta gero.

— Ez didazu tutik ere ulertzen —burua makurtu du eta egurrezko mahaiari begira geratu da. Jarraian burua altxatu du poliki-poliki eta lagunaren txundidura-begiradari eutsi dio.— Eraztunak ezin dira erantzi eta urtero ugaritzen dira. Gaur nire urtebetetzea da.

Elixabet