Isilpean zetorren, oinutsik, astiro-astiro, inork ikusi gabe pasa nahiko balu bezala. Ez zutela antzemango pentsatuz bizi zen, edo bizirauten zuen, hobe esanda. Ez zekien, baina, bakoitzak baduela bere lekua, edota betebeharra, eta laino beltz arteko eguzki-izpi bakarti eta ahul gisa sentitu arren, berebiziko garrantzia zuela jakin barik zirauen.
Hala uste zuen, ez zekien, baina, udako gaurik beroeneko haize frexko boladaren besteko poztasuna zekarrela, eguraldi sargoriaren osteko zaparrada bezainbesteko inportantea zela, ezinbestekoa zela haren inguruan, hura gabe hutsunea egongo litzatekeela, lainoek azken izpi hori haien gain hartzean, iluntasuna gailenduko zela. Baina hala uste zuen, eta ez zekien zer gerta zitekeen alde eginez gero, eta hala egin zuen, eta izandakoaren itzala baino ez zuen utzi, irribarre goxo baten islada.
Maite
Berbaratza 